Στόχος του βιβλίου είναι να αναδείξει το υποσύστημα της όλης ρύθμισης για τις –κατά τον τίτλο του– «δι’ αντιπροσώπου συναλλαγές στο ιδιωτικό δίκαιο». Η λέξη «συναλλαγές» είναι δηλωτική της συναλλακτικής λειτουργίας που έχει ο μηχανισμός της αντιπροσώπευσης. Ο αντιπρόσωπος έχει την εξουσία [είτε εκ του νόμου (συχνά ύστερα από δικαστική απόφαση) είτε δυνάμει πληρεξουσιότητας παρεχόμενης από τον αντιπροσωπευόμενο] να προβαίνει, όχι σε υλικές πράξεις, όπως συμβαίνει όταν πρόκειται για βοηθούς εκπλήρωσης (ΑΚ 334) ή προστηθέντες (ΑΚ 922), αλλά σε δικαιοπραξίες ή σε οιονεί δικαιοπραξίες ή σε πράξεις με ευρύτερη συναλλακτική λειτουργία, όπως είναι λ.χ. η είσπραξη απαίτησης δι’ αντιπροσώπου και η κτήση της νομής δι’ άλλου (ΑΚ 979). Πρόκειται γενικότερα για συναλλαγές στις οποίες προβαίνει ο αντιπρόσωπος, οι οποίες ισχύουν ευθέως για τον αντιπροσωπευόμενο, επενεργώντας άμεσα στη δική του έννομη σφαίρα. Το πεδίο στο οποίο εξετάζεται η αντιπροσωπεία, ως συναλλακτικός κατά τα προεκτεθέντα μηχανισμός είναι το πεδίο εφαρμογής των κανόνων ολόκληρου του ιδιωτικού δικαίου και όχι μόνο του αστικού δικαίου. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται επίσης, ως εκ της λειτουργίας που επιτελεί ο αντιπρόσωπος σε ένα περιβάλλον παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, στη δικαιοσυγκριτική θεώρηση, που είναι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία για τους νομικούς.